تقدیم به پدری که حالا نیست..... شادروان دکترمجیدی استادی که بسیار آموختننمان،آموختند.
میان تمام نداشتن هادوستت داریم ...
شانس دیدنت رادیگرنداریم ...
ولی دوستت داریم...
وقتی دلمان هوایت رامیکند حق شنیدن صدایت را نداریم...
ولی دوستت داریم...
وقت هایی که روحمان دردداردومیشکند!شانه هایت را برای گریستن کم داریم...
ولی دوستت داریم...
وقت دلتنگیم,آغوشت را برای آرام شدن نداریم ...
ولی دوستت داریم ....
آری همه وجودمانی،ولی هیچ جای زندگیمان نداریمت!میان تمام ندا شتن ها بازهم با تمام وجودم...
دوستت داریم پدرم ❤️
سپاس از مهر شما